Intermezzo
Bericht aan hen die mijn blog regelmatig bezoeken en zich afvragen of ik ergens onderweg mijn inspiratie of goesting verloren ben:
Niets is minder waar, lieve mensen, het zit zo: ik zoek naar evenwicht.
Er is het parttime werk, er zijn Man, Poppy en Prins en sinds kort is er een contract bij Prometheus Uitgeverij. Ik schrijf een boek. Het is dat ik niet zo een fan ben van uitroeptekens, maar u mag ze er gerust bijdenken. Of een wolk, en ik erop. Of een wild bonkend hart. Een tripje naar Amsterdam en op de stoep voor de uitgeverij in de zon kijken en haast ontploffen van blijdschap.
Ondertussen ben ik afgedaald naar mijn schrijversstoel en tafel, staan de voeten op de grond en schrijf ik elke vrije minuut aan dat boek. Dat boek. Dat boek! U begrijpt wat ik bedoel: ik zoek naar het evenwicht tussen wat was en dat wat er nu, zo verrassend, nog bij komt, die grote droom die nu misschien dan toch, als ik er maar hard genoeg voor werk, werkelijkheid gaat worden. Met als gevolg dat het hier wat stiller is geworden, dat mijn fragmenten Frankrijk abrupt gestopt zijn, dat mijn leven ongeschreven verder zijn gang gaat. Toch mis ik het, en daarom heb ik me voorgenomen, om toch, zo nu en dan, een tekst te plaatsen. Het zal wat meer kladwerk worden, iets korter ook, iets minder frequent, maar ik kom terug.
Niets is minder waar, lieve mensen, het zit zo: ik zoek naar evenwicht.
Er is het parttime werk, er zijn Man, Poppy en Prins en sinds kort is er een contract bij Prometheus Uitgeverij. Ik schrijf een boek. Het is dat ik niet zo een fan ben van uitroeptekens, maar u mag ze er gerust bijdenken. Of een wolk, en ik erop. Of een wild bonkend hart. Een tripje naar Amsterdam en op de stoep voor de uitgeverij in de zon kijken en haast ontploffen van blijdschap.
Ondertussen ben ik afgedaald naar mijn schrijversstoel en tafel, staan de voeten op de grond en schrijf ik elke vrije minuut aan dat boek. Dat boek. Dat boek! U begrijpt wat ik bedoel: ik zoek naar het evenwicht tussen wat was en dat wat er nu, zo verrassend, nog bij komt, die grote droom die nu misschien dan toch, als ik er maar hard genoeg voor werk, werkelijkheid gaat worden. Met als gevolg dat het hier wat stiller is geworden, dat mijn fragmenten Frankrijk abrupt gestopt zijn, dat mijn leven ongeschreven verder zijn gang gaat. Toch mis ik het, en daarom heb ik me voorgenomen, om toch, zo nu en dan, een tekst te plaatsen. Het zal wat meer kladwerk worden, iets korter ook, iets minder frequent, maar ik kom terug.
Reacties
Maar fijn voor jou, succes zou ik zo zeggen.
@Hans: is inderdaad uitzonderlijk. Op Prometheus komen vier manuscripten per dag aan, waarvan 2 per jaar worden uitgegeven. Dat ze me een contract aanbieden na 2 hoofdstukken is fantastisch, maar ik moet het wel blijven waarmaken. Ik ben er dus nog niet.