Stil

Ze lijkt niemand nodig te hebben. Op de vloer verzamelt ze voertuigjes rond zich en blaast hen leven in. Vanuit de woonkamer waaien flarden gesprekken me toe, terwijl ik de groenten snij. De ijle, hoge stemmetjes horen – dat weet ik wel zeker - bij de gestroomlijnde modellen, terwijl uit de kelen van de robuustere wagens donkere basstemmen echoën. Ze houden van elkaar en dan weer niet en dan weer wel. Het eeuwenoude spel van aantrekken en afstoten. Als het hoofdje draaierig wordt van de vicieuze cirkels die ze zelf verzint, laat ze de auto’s voor wat ze zijn en vult haar rechterknuist met een grote stift. Gaat onvervaard het papier te lijf. Later zal ik de tekeningen van tekst moeten voorzien. “Kijk,” zal ze wijzen. “Hier moet je bijschrijven dat de kleine bom het heel erg vindt dat de grote bom op zijn huisje gaat vallen.” En: “Dit is een prinses. En ze huilt en huilt en huilt. Want, zie je, haar broer is gevangen.” Het figuurtje, een kruising tussen een kikker en een ventje, hangt met tien touwen bevestigd aan iets wat op een reclamebord lijkt en even verderop doet zijn zus een verdienstelijke poging om donkerblauwe pijpenstelen te regenen. Op haar vraag zal ik als een gehoorzame klerk alles in drukletters noteren. “Doodskop is ongelukkig omdat niemand met hem spelen wil,” dicteert zij dan met de air van een vorstin. Pathos is nooit ver weg bij dochter. Maar nu hangt ze nog in opperste concentratie over het blad. Het is zo stil. Soms vergeet ik even dat ze er is.

Reacties

Fabiola zei…
Psssst... art in progress... zo mooi!
Anneke zei…
Wederom mooi. Wat moet dit een feest voor je kinderen zijn als ze straks ouder zijn om dit allemaal terug te lezen.
Ann zei…
Vanuit dat idee ben ik er eigenlijk ook aan begonnen. En nu maar hopen dat ze me later niet aanklagen wegens laster en eerroof.
Anoniem zei…
Heerlijk toch, die kinderfantasie. Ik vind het een beetje jammer dat die hier verdwijnt.
Ann zei…
Doodjammer is het. Bij zoon heeft de ernst ook al zijn intrede gedaan. Gelukkig hervalt hij nog regelmatig.

Populaire posts van deze blog

Oligofreen

Week in stukjes

Gedeelde slaap