Tien minuten

“Wanneer ga je opstaan, pappa?”
“Om half elf, jongen.”
“Dat is dan nog eenentwintig minuten.”
(vader werpt een zuinig oog op de radiowekker)
“Nee, zoon, dat zijn nog tien minuutjes.”
“Aha, nog tien minuutjes, pappa.”

(zoon port zijn vader tegen de schouder)
“Nog negen minuutjes, pappa.”

(zoon tikt vader tegen het hoofd)
“Nog acht minuutjes, pappa.”

(zoon rolt een paar maal dwars over vader heen)
“Pappa, nu nog zes minuten, pappa.”

“Zal ik je even masseren, pappa?”
(zoon steekt zijn ijskoude voeten uit en houdt ze tegen de rug van zijn vader)
“Koud, die voeten, koud hoor.”
“Zal ik je dan een beetje aaien, pappa?”
(zoon aait op steeds hetzelfde stukje huid, totdat het een beetje pijn begint te doen)
“Fijn, hè pappa, zo aaien.”

(zoon gebruikt vader als trampoline)
“Nog, drie minuten, pappa.”

(zoon maakt een vreugdedans op de linkerarm van vader)
“Pappa, het is tien uur dertig, hoor! Tijd om wakker te worden!”

Reacties

Anoniem zei…
Lijkt me heeeeeeerlijk! NOT! :-D
Ann zei…
Ik ben ook geen voorstander van de wekdienst van onze zoon. Gelukkig heeft het kind fantastisch mooie sproeten en kunnen we niet anders dan van hem houden.
Anoniem zei…
Oh, hij misbruikt zijn uiterlijk nog ook :-D

Populaire posts van deze blog

Oligofreen

Week in stukjes

Gedeelde slaap