Evenwicht

Hij staart voor zich uit, steekt zijn rechterwijsvinger in zijn neus, haalt hem eruit en laat de hele vinger met de buit gedachteloos in de getuite mond glijden.
“Hallo,” zeg ik, terwijl ik mijn dochter zoek in het slordig hoopje kinderen dat allemaal gelijktijdig aan de jas van de stagiaire probeert te trekken. “Hallo, jongen, hou je ook nog een beetje over om later in de soep te doen?”
De ogen van zoon schieten vol woedetranen en hij lipt me toornig toe dat hij me haat. Ik ken mijn prins. Zijn woede heeft niets met de onorthodoxe soepkruiden te maken, maar alles met een eerdere weigering van zijn heksenmoeder. Ik probeer me nog te beroepen op mijn gevoel voor humor, maar daar heeft prins geen oren naar. Hij speelt dat hij me voor altijd en eeuwig gaat verlaten. Gezien zijn prille leeftijd kan hij mijn kwetsbare moederhart nog niet volledig peilen, maar uit ondervinding weet hij maar al te goed dat zijn verdwijntrucjes wel enig effect sorteren. Als ik even later aan zijn vader uitleg hoe de oorlog begon, kan die daar hartelijk om lachen. Olie op het vuur. Ksjjjjttt. De overslaande stem van zoon echoot door de hele gang: “Ik haat je!”

Maar ’s avonds kunnen de knuffels in zijn bed hem niet behoeden voor de spoken en lokt hij me met een reeks nepkuchjes naar zijn kamer. Rechtop zit hij, tussen omgewoelde lakens, speurend naar monsters.
“Ik ben de bangste sukkel van de school,” fluistert hij me toe.
“Maar je bent ook mijn liefste sukkel,” fluister ik terug. “Trouwens, vroeger was ik ook de bangste sukkel. Maar nu, nu niet meer. Voor niks niet en niemendal.”
Daar is ze weer, de leugen voor bestwil. Een talent waarvan elke ouder in noodsituaties dankbaar gebruik maakt. Hij wil het me uitleggen, mijn kleine huisfilosoof:
“Dat komt omdat kinderen slimmer zijn en alles beter onthouden. Daarom zijn we banger,” zegt hij.
“Ja, kinderen zijn slimmer,” beaam ik.
Hij laat me een vermoeid, scheef lachje zien. Tuit zijn lippen om de mijne te kussen. Strekt zijn dunne armen om mijn lijf te knuffelen. Zijn liefde is bijna tastbaar. Op het einde van de dag herstellen kinderen altijd het evenwicht.