Kat en vlinder

1.

De berg is zwaar, maar de vlinder tilt de kat op.

2.

Poppy worstelt in de gang met haar schoenen en ik help haar. Man loopt om ons heen en leidt twee potige vrouwen, die hij bijstaat in de bouw van hun liefdesnest, zijn bureau binnen. Onze dochter staart hen enigszins vijandig na.
‘Jullie moet trouwen,’ stelt ze beslist. De deur van het bureau staat nog wagenwijd open.
‘Jullie moeten echt trouwen,’ herhaalt ze luid. ‘Want anders worden al die vrouwen verliefd op pappa.’

3.

Kat staat achteloos tegen de muur van het terras geleund. Hij praat met vlinder. Zijn ouders hebben de dag voordien met een deskundig vrouwmens gepraat over onroerend goed. Ontroerend goed, denkt ze. Een nest bouwen. Ontroerend goed.
“En toen hadden ze het ook even over ons,’ zegt hij. Over een zelfstandige kat en een parttime vlinder dus, die al heel lang en gelukkig samenleefden in hun huis zonder zich om financiële zaken te bekommeren.
“Die vrouw geloofde haar oren niet,” gaat kater verder. “Ze zei: als die twee nu hier voor mij zaten, dan trouwden ze nog op de terugweg.”
Kat kijkt vlinder schuin aan: “Zullen we dan maar trouwen?”
Vlinder hoort violen. Ze kent een man die zijn vrouw verraste met een chocolade eitje (Kindersurprise) tijdens een picknick. In het gele verrassingsomhulsel – dat zij eerst nog onwetend aan de kant gooide – had hij de ring verstopt.
Vlinder kruist haar armen en zegt gespeeld streng: “Op de knie of nie(t).”
Kat lacht, maar blijft stevig op al zijn poten staan. Vlinder had niet anders verwacht. Na zeventien jaar kent ze haar kater zo onderhand wel. Kat heeft nooit willen trouwen. Hij staat niet graag in de belangstelling. Maar zij, vlinder, wilde stiekem wel. Allemaal de schuld van die hoofse ridders en VijfTV. De gedachte aan een huwelijk versnelt haar trillende vleugelslag. Ze kirt een beetje, dartelt lichtvoetig de trap op en als kat omkijkt, vangt ze zijn vertederende blik.

4.

Geliefde studeert nog en vertelt me over de kat die de vlinder optilt. We vinden het allebei een fascinerend beeld en herkennen onszelf erin. Hij is onmiskenbaar kat, nuchter, speels en aards. Hij jaagt op muizen, niet op dromen. En ik kan niet anders zijn dan vlinder, zo vol verlangen naar days of miracle and wonder. ’s Avonds lees ik hem in bed voor uit de Kleine Prins en hij doet mopperend het licht aan vooraleer ik mijn ogen helemaal kapot lees.

5.

“We hebben nieuws!” Verwachtingsvol kijken de kinderen ons aan. Man laat de eer aan mij. “Mama en papa gaan trouwen,” roep ik nogal uitbundig.
Het gezicht van prins licht op, maar poppy reageert teleurgesteld: “Is dat ook al nieuws?”
Dan staat ze toch even stil bij de aankondiging, spert ineens de ogen wijd open en juicht: “O mama, en mag ik dan de sleep dragen?”
Er zal geen sleep zijn. Ik schud mijn hoofd. Met eenzelfde beweging spiegelt ze haar ontgoocheling.

6.

“Niet veel gedoe”, zegt kat. “Gewoon trouwen. Een etentje met zus, schoonbroer en ouders. We kunnen het op drieëntwintig december laten doorgaan. En ’s avonds het feestje voor mijn veertigste verjaardag.” Vlinder knikt en haar wiekslag vertraagt een beetje, maar ze heeft geduld. Ze zal hem later uitleggen wat het spreekwoord ook weer betekende. Dat wat in eerste instantie onoverkomelijk zwaar kan lijken, uiteindelijk heel licht kan blijken. En dat Lenny en J.K. Rowlings overschot van gelijk hebben: we’ve got to let love rule!

Reacties

Kaatje1010 zei…
hoeraaaaaaaaaaaah!! een dikke proficiat en begin al maar te plannen... Wat een plezant blogje, seg!
Ann zei…
Ik had dit eigenlijk niet verwacht, maar het heeft wel iets, zeker met de kinderen erbij.
elke zei…
Proficiat!!!! En zo mooi beschreven (dat ik even moest denken of het nu echt was of niet. Pas bij 5 was ik zeker ;-) )
Anneke zei…
Van harte kat en vlinder! Een mooi verhaal. Ik wens jullie veel geluk samen. Geloof me getrouwd zijn is best te doen. In mijn geval was ik de tegenstribbelende partner, maar na bijna 20 jaar begint het te wennen.
Ann zei…
@Elke: ik wilde het een beetje spannend maken (vermits het aanzoek dat niet was ;))
@Anneke: ik zal het doorgeven aan mijn tegenstribbelende partner. Dus jij hebt wel een romanticus getroffen en nu dacht ik nog wel dat die uitgestorven waren.

Populaire posts van deze blog

Oligofreen

Week in stukjes

Gedeelde slaap