De droomtechnicus


Wij zijn grote voorstanders van de zomer, zoon en ik, maar onze biologische klok blijft maar protesteren tegen het zomeruur. Loom zitten we naast mekaar te doezelen in de zetel. Ana heeft ondertussen al een kunstwerk gemaakt, haar barbiepoppen in een cirkel gezet voor een kringgesprek (al kan ik me nauwelijks voorstellen dat er uit die wufte wijven één zinnig woord zal komen) en staat ondertussen alweer een lied van Justin Bieber te zingen alsof ze het zelf geschreven heeft. Die spilzieke manier waarop ze 's ochtends haar energie verbruikt maakt ons welhaast nog vermoeider.
“Ik heb een vreselijke droom gehad,” zucht ik. Mijn zoon legt zijn ros hoofdje tegen mijn schouder.
“Waarover dan?” vraagt hij lijzig.
“Over een bomaanslag. Ik sloeg op de vlucht en overal stootte ik tegen gesloten deuren en hekken. Het was verschrikkelijk.”
Freud had een flinke kluif aan mij gehad in een vorig leven.
“Bij mij was het weer niks,” zegt Willem met spijt in zijn stem. “Ik heb de hele nacht naar een zwart scherm gekeken.” Zijn standaardondertiteling van droomloze nachten.
Zo zitten we een tijdje te kijken naar Ana die zich nu omkleedt, haar haren kamt en op strenge toon haar knuffel berispt: “Absoluut geen sprake van!”
“Ja, ja,” zucht Willem. “Ik moet dringend mijn toestel eens laten repareren.”
Die droomtechnicus mag daarna gerust eens bij mij langskomen. Ik heb het gehad met al die nachtelijke actie.
“Meneer de droomtechnicus,” zou ik zeggen. “Ik wil een ander kanaal. Al dat zinloze vluchten voor imaginaire wezens en bommen. Het is te belachelijk voor woorden. Ik ben geen mens voor actie. Zelfs niet als ik klaarwakker ben. Gelieve mij op een golflengte te zetten die beter bij me past. Een droomzender met een wijngaard bijvoorbeeld. Een wijds panorama. Ergens in Frankrijk of Italië. Een enorme tafel in de lommer. Vrienden en familie die aanschuiven. Lekker voedsel. Lekkere wijn. Fijne gesprekken. Boeken voor als het gepraat stilvalt. Meer moet dat voor mij niet zijn. Of misschien, nu u toch hier bent, ik zou ook graag mensen uitnodigen die ik niet persoonlijk ken, maar die ik toch graag zie. Roald Dahl bijvoorbeeld (Ik weet natuurlijk wel dat de man dood is, maar dat telt gelukkig niet in dromen). Josse de Pauw. Sien Eggers. Stijn Meuris. Zadie Smith. Matthias Schoenaerts. Johan Anthierens. Connie Palmen. Antonio Bandini (Ik weet dat die man niet echt bestaat, maar dat telt gelukkig ook niet in dromen). Pippi Langkous. Ik stop al meneer, maar alleen omdat u kort van geheugen bent. Ze moeten niet allemaal tegelijk komen. Voor elke nacht ééntje. Ik wil hen mijn volle aandacht geven. En als ze op zijn, dan bel ik u even terug. U bent een engel, meneer de droomtechnicus.”
“Mama,” zegt mijn zoon en brengt zijn hoofd dicht tegen het mijne. “Je kijkt zo raar. Alsof je eigenlijk niet echt aan het kijken bent. Ik geloof dat jij zelfs kan dromen met je ogen open.”

Reacties

Kaatje1010 zei…
Uw blog ziet er heel mooi uit!
Unknown zei…
Bedankt Els. Ik doe mijn best met de zeer beperkte kennis van 'het computerwezen' :).
Anneke zei…
Hoi Ann, op de een of andere manier hen ik altijd moeite om een reactie geplaatst te krijgen. heb gisteren al een poging gedaan, nu nog maar eens. Allereerst wat een mooie header op je blog. Heb je die zelf gemaakt?

Iedere keer sta ik weer versteld van de keuze van je onderwerpen.Dat je van zoiets dichtbij en ongrijpbaars een verhaal kunt maken. Prachtig. ik moet er minimaal voor naar het buitenland en drie krokodillen tegenkomen wil ik iets kunnen schrijven. Mooi woord ook de droomtechniscus. Ik denk dat we die allemaal wel kunnen gebruiken om onze droom te doen uitkomen:)
Unknown zei…
Blijkbaar is het voor mij ook moeilijk om te reageren. Ik had nogal uitvoerig gereageerd, maar ineens gingen mijn woorden ervandoor. Nog maar eens dan.
Ik heb de header zelf gemaakt en ook de tekeningen. Kwestie van de teksten wat te verluchten (al zijn ze op zich al redelijk luchtig :)).
Ik heb ook een schribbelboekje. Als me iets in het oog springt: een zin, een situatie, ... schrijf ik het op. Als ik het boekje niet bij heb, kan een stukje wc papier ook dienen, of een factuur, een bonnetje,... Die zinnen zijn de staarten waarmee ik de verhalen probeer te vangen. Soms lukt dat onmiddellijk. Vaker liggen ze te wachten op een creatieve invalshoek. Regelmatig komen ze samen en worden dan een verhalenbeest. En omdat mijn avontuurlijke geest zich beperkt tot dingen dichtbij, schrijf ik het liefst daarover (al voel ik dat soms wel aan als een beperking). Daar heb jij geen last van: jij springt van dichtbij (hilarisch burenverhaal, of suus bij de dokter) naar een katapulterende skilift. Daar sta ik dan altijd weer versteld van.
elke zei…
Heerlijk stukje (en ik droom mijn dromen ook niet bewust).

Over het reageren: ik heb veel problemen (of moet toch meerdere keren klikken) bij mensen die voor het reactieluik gekozen hebben voor dat luik onderaan de tekst. In mijn geval staat het op een apart te openen venster en dat minder klikken vergt. Misschien als je dat aanpast in je instellingen, kan het helpen. Wie weet...
Unknown zei…
Ik heb even gekeken, Elke, en de mogelijkheid gewijzigd in 'pop-upvenster'. Nu maar hopen dat het helpt.
elke zei…
Bij mij gaat het nu sneller (maar ik weet niet of dit ook voor bloggers die niet bij Blogger zitten helpt).

Populaire posts van deze blog

Oligofreen

Week in stukjes

Gedeelde slaap