Fragmenten Frankrijk (5)

Peutertje Pauw en Co

14/7/2011

22.

Goed volk is onderweg. Prins vormt nu al een paar dagen een beetje tegen wil en dank het staartje van een tweekoppige meisjeskoor en kijkt reikhalzend uit naar de komst van zijn maatje waarmee hij al de helft van zijn leven bevriend is en die, eureka, bovenop nog een stel fijne ouders heeft. En laten we vooral het zusje niet vergeten, dat ik omdoopte tot peutertje Pauw, omwille van de pauwenkreten die ze tijdens de vakantie op ons uitprobeerde. (Al moet ik bekennen dat ik na een blik op youtube pas besefte welk een gruwelijk geluid die beesten produceren, terwijl de kreetjes van ons peutertje Pauw eerder lieflijk en welluidend klonken.) De dag voor het vertrek zorgt ze nog voor een spannend moment door te dreigen met koorts. Het lijkt een ongeschreven wet dat kinderen niet ziek worden op een vroege woensdagavond wanneer beide ouders thuis zijn en er niets van betekenis geprogrammeerd is op tv. Nee hoor, ze wachten wel tot die ene zondag wanneer je op punt staat te vertrekken naar een concert van je favoriete band. Of ze sparen hun bacteriën op tot de avond voordat je op vakantie gaat.

23.

Uiteindelijk blijkt het allemaal nog mee te vallen en wordt de familie Pauw in de vroege ochtend verwelkomd door een redelijk verkreukeld ontvangstcomité en een champagneontbijt. Wij hebben hier onze weg al gevonden en willen dat ze zich welkom voelen. Prins wijst naar het zwembad alsof hij het zelf gegraven en geïnstalleerd heeft en troont zijn vriend mee naar de jongenskamer met twee stapelbedden, waarin hij zich tot nu toe helemaal alleen verloren sliep, ware het niet dat een trosje knuffels hem nog enig soelaas bracht.

24.

In de keuken hangt een handgeschreven briefje waarin men ons aanspoort om alle vensters te sluiten voor de Mistral. Gezien mijn luchthartige natuur vermoed ik elke ochtend bij het zien van een bewegend blad dat die verrekte, meesterlijke wind ons deel zal zijn.

De mistral is een koude wind, die bij de Romeinen zoveel ontzag afdwong dat ze hem "magistralis" (meesterlijk) noemden. De bijzonder krachtige noorden- tot noordwestenwind, die windkracht 9 (stormkracht) kan bereiken, waait vaak in het dal van de Rhône in Zuid-Frankrijk. Soms wordt zelfs windkracht 10 of 11 bereikt met gemiddelde snelheden van meer dan 100 kilometer per uur en windstoten van 150 kilometer per uur. Meestal houdt de wind zo'n 4 dagen aan en steekt hij in de zomer om de 1-2 weken op.

Bij een ontvangst hoort geen mistral. Ik zou me bijna persoonlijk verantwoordelijk voelen als had ik nagelaten hem tegen te houden.

25.

Maar niemand heeft het over het weer. De gesprekken kabbelen gemoedelijk over de ontbijttafel die nu helemaal ingenomen wordt zoals het hoort. De babystoel met breed uitstaande poten komt aan het hoofd te staan, zodat iedereen er wel eens over zal struikelen. Sommigen onder ons slagen erin om op één en dezelfde dag te struikelen en zich het hoofd te stoten aan één van de drie rode lampen boven de eettafel, die daar feestelijk van gaan zwieren. Thuis zou dit eventueel met een krachtwoord ondertiteld worden. Nu worden we er alleen maar lacherig van. Een restje slaap, het ontbijt met dat tikkeltje alcohol, de ongedwongen gesprekken en de vreugdevolle snoet van Prins geven me een warm gevoel, alsof ik me in een aquarium bevind.

26.

En het weer steekt voorzichtig grijzend een tandje bij, zodat het zeil over het zwembad opgerold kan worden. Prins voelt zich Neptunus, de meisjes zijn zeemeerminnen. En ook de watergeweren zullen het geweten hebben dat er ineens pril testosteron toegevoegd wordt. Voor Prins is de tijd van het eerder bedachtzame duikelen voorbij. De beesten dienen niet meer gestreeld te worden. Het is tijd voor wat anders. De waterwapens worden getrokken. Zoek dekking!
En ook iets anders wordt getrokken: de grens tussen man en vrouw. De jonge helden vragen me om enkele doodshoofden te tekenen op een papier met daarboven de niet mis te verstane boodschap: alleen voor jongens. Van de weeromstuit richten ook de jonge dames zich tot mij met een A4-tje. Twee prinsessen moeten erop en, what did you expect, een duidelijk weerwoord: alleen voor meisjes. Schoonbroer zorgt voor plakband en de affiches worden op de deuren van de slaapkamers bevestigd. Ik betrap Poppy op heterdaad wanneer ze met de tong tussen de tanden de boodschap van de jongens van de deur wil afpulken. Onverdunde girlpower. De grenzen worden dus vastgelegd, maar de eeuwenoude spelletjes van aantrekken en afstoten kunnen beginnen. Binnen afzienbare tijd zal Poppy met een aanstellerig juffrouwenhandje beginnen rond paraderen en ontspinnen zich kleine, Shakespeareaanse drama’s .

27.

Op het zonneterras wordt een opblaasbaar minibadje met paddenstoeldakje geïnstalleerd voor peutertje Pauw, waaraan vooral de hele badende familie teletubbies plezier zullen beleven. Peutertje Pauw smeert mama liever in met zonnebrandolie. Ik was eigenlijk al een beetje vergeten welk intens genoegen peuters kunnen scheppen in het open en dicht doen van dopjes.
Het zijn werkelijk aandoenlijke wezentjes met engelengezichtjes en een ijzeren wil en ze zuigen moeiteloos alle aandacht naar zich toe. Een gegeven dat ook mijn dochter niet ontgaat. Tot nu toe was zij de kleinste en Nichtje de grootste. Nu zit ze ertussen in. Noch vis, noch vlees, lees ik in de frons in haar voorhoofd en hou me stiekem al een beetje schrap.

28.

Als flink uit de kluiten gewassen stukken kebab draaien we ons om en om in de zon. Meer moeten we niet doen. Regelmatig duiken (of in mijn geval tergend langzaam en gillend het trapje afdalen) en weer verdampen in een ligstoel. Van maaltijd naar maaltijd luieren. Met een half oog kijken naar de kinderpret en denken: zo is het goed.