Fragmenten Frankrijk (9)

To play

18/7

51.

To play (outside) - Schoonbroer haalt zus nogal dwingend achter haar boek uit. De slavendrijver wil gaan joggen. Ik tik met mijn vinger tegen mijn voorhoofd. Zus sputtert eventjes tegen, maar staat dan toch op uit haar ligstoel en sjokt de trapjes op. Mij krijgen ze niet zo gek. Het ritme der schildpadden; dat zal de hele vakantie mijn deel zijn. Ik liet mij voederen, mocht iemand bereid zijn.
Achteraf, zo fluistert zus me grijnzend toe in de keuken, blijkt schoonbroer eerder geïnspireerd geweest te zijn door een aflevering van ‘Van vlees en bloed’. Ik bied hem hierbij dan ook ootmoedig mijn verontschuldigingen aan. En zus zal het ook geweten hebben: na deze bekentenis zal ik niet nalaten haar regelmatige pesterig te vragen of ze ‘eejvèntueeil trek heejft in tweej kootelètjes’.

52.

To play (and cheat) - Terwijl een delegatie naar de Mont Ventoux vertrekt om aldaar het uitzicht in te ademen, installeren Poppy en ik ons op het terras met spelletjesdozen. De zon piept lustig tussen onschuldige wolken door. Poppy speelt schaamteloos vals. Bij het ‘Wie is het spel’ kiest ze ongegeneerd het kaartje van de enige dame met een dikke neus, bestudeert deze zonder schroom en maakt me dan achteloos af met een gerichte vraag: “Heeft zij een dikke neus misschien?”
Bij het volgende spel introduceert ze eigenhandig een nieuwe spelregel waarbij het haar en enkel haar geoorloofd is om de dobbelsteen twee keer na mekaar te gooien. Mij hoor je niet klagen; zo schiet het spel tenminste een beetje op.

53.

To play (and not to disturb) - Prins heeft de Nintendo van zijn vriend herontdekt. Zelf heeft hij er al twee ‘stuk gespeeld’ en we hebben het maar zo gelaten. Er staat een goal in de tuin en de speelkamer bulkt van het speelgoed. Maar nu de kat terug bij de melk zit, drinkt ze. Met volle teugen. In een ietwat ongemakkelijke positie op de leuning van de zetel. Elk woord uit mijn mond schampt af op het geconcentreerde lijfje. Het heeft iets vertederends. Als kind kon ik immers ook al zo compleet onbereikbaar zijn, maar in plaats van in die vermaledijde Nintendo, woonde ik wel in een boek.

54.

To play (cool) - Wij spelen spionnen, Poppy en ik, in het kou-hou-houde water. Onze opdracht bestaat eruit alle dieren van de ene kant naar de andere kant te krijgen, zonder dat het gespuis dat daar in de zon ligt te niksen ons ziet. Keispannend en vetcool schijnt dat te zijn. En het mag gezegd, wij zijn meesterspionnen, want het gebroed in de ligstoelen heeft niet bewogen of zelfs maar één lodderig oog geopend, hoe hard wij ook giechelden om de aandacht te trekken.

55.

To play (and to delete) - ’s Avonds wordt de diavoorstelling van de foto’s afgespeeld op de laptop. En wordt mij, zoals gevreesd, een reeks bikini- en zowaar enkele shortdrama’s door de strot geduwd. Op het einde bekijken de vrouwen elkaar samenzweerderig en leggen een plechtige eed af: alle niet-flatterende beelden gaan eruit! Al geruime tijd was ik overtuigd van zijn nut, maar nu zie ik het alweer maar eens bevestigd: leve de deleteknop!

56.

To play (and decorate) - Man en ik versieren. Niet elkaar, al zou dat ook aangenaam geweest zijn. Dochter wordt morgen zes. Nadat iedereen zijn nestje heeft opgezocht, verzamelen wij gekleurd papier, stiften, schaar en plakband en worden kortstondig kind. Ik versier de erestoel, dek de tafel, leg de geschenken op de ereplaats en vul een wijnglaasje met vieze snoep. Papa kalkt het heuglijke nieuws in veelvoud op papier en attaqueert er de muren, ramen, lampen en zelfs de gangvloer voor de slaapkamer van de meisjes mee. Met een wederzijds schouderklopje gaan wij om twee uur moe maar voldaan de nacht in en koesteren geen enkele twijfel over een stralende ochtendzon.

Reacties

elke zei…
Mijn god, meiske, stop ermee! Ik kan niet meer volgen. Ga een dag congé moeten nemen om alles hier te lezen...

(graptjen, é)
Unknown zei…
No can do, baby, die hele vakantie moet er nog door. 't Zal afhaken worden of een dagje vakantie nemen. En, valt die baas van jou wat mee (gniffel)?
elke zei…
Die is zelf 6 weken weg, hij moet niet komen klagen ;-)

Populaire posts van deze blog

Oligofreen

Week in stukjes

Gedeelde slaap